Ο Leo Brenner υπήρξε μία πολυσχιδής και αινιγματική φυσιογνωμία η οποία εισόρμησε στην αστρονομική σκηνή κατά το τέλος του 19ου αιώνα. Γεννήθηκε στις 9 Ιουλίου του 1855 στην Τριέστη της Αδριατικής. Από το αστεροσκοπείο του στο νησί της Αδριατικής Losinj, ο Brenner άρχισε μία συστηματική μελέτη της Σελήνης και των πλανητών το 1894. Το διαμέτρου 7 ιντσών (177,8 mm) διοπτρικό τηλεσκόπιο του κατασκευής Reinfelder και Helter είχε εξαιρετική απόδοση κάτω από την σταθερή ατμόσφαιρα του νησιού του, και οι πρώτες παρατηρήσεις, του εξασφάλισαν μία παγκοσμίου εμβέλειας προσοχή.
Το Leo Brenner ήταν ουσιαστικά το ψευδώνυμο του Βαλκάνιου συγγραφέα πολιτικών
κειμένων με το όνομα Spiridion Gopcevic. Υιοθέτησε το νέο όνομα το 1893 αφότου
έκανε έναν πλούσιο γάμο και μετοίκησε στο Losinj. Ο Brenner δεν ενδιαφέρθηκε
σοβαρά για την αστρονομία παρά όταν βρισκόταν στα μέσα της τρίτης δεκαετίας
της ζωής του, όταν αγόρασε το πρώτο του τηλεσκόπιο - ένα μικρό διοπτρικό τηλεσκόπιο
διαμέτρου 3 1/4 ιντσών (82,5mm). Βαθύτατα εντυπωσιασμένος από τα θαύματα του
έναστρου ουρανού, ο Brenner σύντομα εγκατέλειψε τις πολιτικές του φιλοδοξίες
και τον Μάιο του 1894 εγκαινίασε το αστεροσκοπείο Manora, το οποίο ονόμασε προς
τιμήν της γυναίκας του. Μέσα στα επόμενα 5 χρόνια πέρασε σχεδόν 3000 ώρες στο
προσοφθάλμιο και έκανε περίπου 2000 σχέδια. Κατά την γνώμη του γράφοντος αυτή
η έντονη παραγωγικότητα συνιστά τουλάχιστον ένα από τα σημαντικά στοιχεία αυτής
της αινιγματικής προσωπικότητας. Οι πιο αξιοσημείωτες ήταν οι παρατηρήσεις του
που αφορούσαν τους πλανήτες.
Ρομποτικές διαστημοσυσκευές έχουν πια εξερευνήσει όλους τους πλανήτες του Ηλιακού
μας συστήματος εκτός από τον Πλούτωνα. Ας δούμε λοιπόν τις παρατηρήσεις του
Leo Brenner υπό το αδιάψευστο φως της αντικειμενικότητας αυτών των στοιχείων.
Το 1975 ο Larry Krumenaker του πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης ανάλυσε 21 από τα σχέδια του Brenner τα οποία αφορούσαν τον πλανήτη Ερμή, συμπεραίνοντας ότι τουλάχιστον κάποιοι από τους σχηματισμούς ανάκλασης (albedo) τους οποίους κατέγραψε αντιστοιχούν σε αυτούς οι οποίοι κατεγράφησαν από την διαστημοσυσκευή Mariner 10. Επιπροσθέτως ο Krumenaker παρομοίασε τις παρατηρήσεις του Brenner με "ένα χαλασμένο ρολόι το οποίο δείχνει την σωστή ώρα δύο φορές την ημέρα. "

Ο Brenner έκανε αυτές τις παρατηρήσεις του Ερμή το 1896 μεταξύ 19 Μαίου
και 8 Αυγούστου. Παρατηρήστε τις λαμπρές πολικές επικαλύψεις, το τεφρώδες φως
- ashen light, και κάποιους από τους σκοτεινούς σχηματισμούς, τους οποίους ο
Brenner θεώρησε ως αμυδρότερους εκείνων της Αφροδίτης.
Παρ’ όλα αυτά, ένα εντυπωσιακό χαρακτηριστικό εμφανίζεται συχνά στις παρατηρήσεις
του Brenner που αφορούσαν τον πλανήτη Ερμή: Λαμπρές πολικές επικαλύψεις. Ο Πολωνός
αστρονόμος A. Wonaczek του αστεροσκοπείου του Podmanisczy, ο οποίος παρατήρησε
τον πλανήτη με τον Brenner στο αστεροσκοπείο Manora στις 23 Ιουλίου του 1896,
βρήκε τις πολικές επικαλύψεις εμφανείς ακόμη και σε μέτρια κατάσταση ατμόσφαιρας.
Αυτές οι παρατηρήσεις υποστηρίζονται από πιο πρόσφατες από τον Γάλλο αστρονόμο
Audouin Dollfus, ο οποίος διέκρινε τις λαμπρές πολικές περιοχές του Ερμή με
το διαμέτρου 24 ιντσών (610mm) στο Pic du Midi των Γαλλικών Πυρηναίων. Για να
αξιολογήσει τις παρατηρήσεις του ο Dollfus κατέστησε τις εικόνες του Ερμή οι
οποίες έγιναν από το Mariner 10 στις αρχές της δεκαετίας του 1970, εξωεστιακές
- για να προσομοιώσει επίγειες τηλεσκοπικές εικόνες του πλανήτη- και ανακάλυψε
ότι οι πλήρεις κρατήρων πολικές περιοχές πράγματι θα εμφανίζονταν οπτικά λαμπρές.

Η Αφροδίτη όπως την σχεδίασε ο Brenner σε κάποιες περιπτώσεις το 1897 και
1898. Μία παρατήρηση, επάνω αριστερά, έγινε στις 7 Αυγούστου του 1898 και εμφανίζει
ένα αμυδρό τεφρώδες φως - "ashen light" - στο σκοτεινό μέρος του δίσκου,
το οποίο περιβάλλεται από ένα λαμπρό περίγραμμα.
Δεξιά, η Αφροδίτη όπως την κατέγραψε η διαστημοσυσκευή Pioneer στο υπεριώδες
φως. Τα μοτίβα των σχηματισμών του Brenner είναι κατά πολύ παρόμοια με αυτές
τις εικόνες.
Στην Αφροδίτη ο Brenner νόμιζε ότι είδε ωκεανούς μέσα από ανοίγματα της πυκνής
ατμόσφαιρας του πλανήτη. Τα σχέδια του εμφανίζουν σκοτεινούς σχηματισμούς συμμετρικά
σε σχέση με τον Ισημερινό του πλανήτη, οι οποίοι προσομοίαζαν τα σχήματος C
- X και Υ μοτίβα των σχηματισμών των νεφών που κατέγραψε στο υπεριώδες φως η
διαστημοσυσκευή Pioneer το 1979. Οι λαμπρές πολικές κηλίδες στα σχέδια του Brenner
έχουν επίσης επιβεβαιωθεί από τις εικόνες των διαστημικών οχημάτων, αν και πρόκειται
περί νεφών και όχι πάγων όπως πίστευε.
Συχνά ο Brenner είδε τον επεκτεταμένο μηνίσκο του δίσκου της Αφροδίτης όταν
ο πλανήτης ήταν σε φάση τετάρτου ή και μεγαλύτερη. Αυτό πράγματι είναι απορίας
άξιον, καθώς φυσιολογικά το φως το οποίο διασπείρεται δεν μπορεί να φτάσει το
μη φωτισμένο χείλος του δίσκου. Εν τούτοις, αυτό το παράξενο φαινόμενο έγινε
ορατό το 1986 από Γερμανούς ερασιτέχνες αστρονόμους. Νόμιζαν ότι είχαν βρει
κάτι καινούργιο μέχρι που έμαθαν για τις παρατηρήσεις του Brenner 100 χρόνια
πριν. Δυστυχώς, οι παρατηρήσεις του οι οποίες αφορούσαν την Αφροδίτη ακυρώνονται
από ένα γεγονός: Ο Brenner εξήγαγε μία ορθή (από τα Δυτικά προς τα ανατολικά)
περιστροφή του δίσκου περιόδου 23 ωρών 57 πρώτων λεπτών 36,27728 δευτέρων. η
πραγματική τιμή είναι περίπου 4 ημέρες και η φορά, ανάδρομη.
Ο Άρης υπήρξε πρωταρχικός στόχος για το διοπτρικό τηλεσκόπιο του αστεροσκοπείου
Manora. Ομοίως με τον Percival Lowell, ο Brenner πίστευε ότι τα 'κανάλια' στον
Άρη θα μπορούσαν να είναι κατασκευές ενός αρχαίου πολιτισμού. Ο χάρτης του πλανήτη
που καταρτίστηκε από δικές του παρατηρήσεις εμφανίζει έναν δαίδαλο καναλιών
, 72 εκ των οποίων ανακαλύφθηκαν στο αστεροσκοπείο Manora.
Αν και παρατηρήσεις του Ευγένιου Αντωνιάδη το 1909 με το διαμέτρου 33 ιντσών
(838mm) διοπτρικό τηλεσκόπιο στην Meudon, Γαλλία, απέρριψαν την ύπαρξη τους,
δεν ήταν φανταστικοί όλοι οι σχηματισμοί που κατεγράφησαν από τον Brenner.
Κατά την διάρκεια της αντίθεσης του 1988 ο Martin Stangl από το Graz, Αυστρία,
είδε με το διαμέτρου 10 ιντσών (254mm ) κατοπτρικό τηλεσκόπιο του τουλάχιστον
δύο σχηματισμούς οι οποίοι κατεγράφησαν από τον Brenner: Sisiphus και Trihomis
Lacus (οι οποίοι ταυτοποιούνται με έναν σχηματισμό ο οποίος είναι γνωστός σήμερα
με την ονομασία Hephaestus). Κάτω από ευνοϊκές συνθήκες ο Brenner είδε επίσης
τους αμυδρούς δορυφόρους του Άρη. Ο Johann Palisa του αστεροσκοπείου της Βιέννης,
ο οποίος επισκέφτηκε τον Brenner το 1894, επιβεβαίωσε αυτές τις καταγραφές.
Στον Δία αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του. Καθώς τα νέφη του Δία μεταβάλλονται ακατάπαυστα, είναι δύσκολο να κρίνουμε την ακρίβεια των σχεδίων του, ακόμη και με την βοήθεια των εικόνων του Voyager.

Αυτοί οι χάρτες του Δία οι οποίοι έγιναν από τον Brenner τον Φεβρουάριο
του 1897 (επάνω) και τον Ιανουάριο του 1898 εμφανίζουν μία πληθώρα λεπτομερειών.
Παρατηρήστε την Μεγάλη κόκκινη κηλίδα και άλλους σχηματισμούς τους οποίους κατέγραψε
στα σχέδια του.
Οι χάρτες της προηγουμένης εικόνας εμφανίζουν όχι λιγότερες από 150 κηλίδες. Αυτές δεν πρέπει να είναι όλες νόθες. Σε στιγμές τέλεια σταθερής ατμόσφαιρας κάποιες φορές υπάρχουν εκατοντάδες μικρών κηλίδων και κόμβων τα οποία γίνονται ορατά στο τηλεσκόπιο.
Τα σχέδια του στον Κρόνο εμφανίζουν εντυπωσιακές λεπτομέρειες. Για παράδειγμα,
εντόπισε 18 κηλίδες στις 31 Αυγούστου του 1900, και τις χρησιμοποίησε για να
εξαγάγει μία περίοδο περιστροφής 10 ωρών 38 πρώτων λεπτών. Αυτή η τιμή είναι
πολύ κοντά στην πραγματική για ατμοσφαιρικούς σχηματισμούς σε αρκετή απόσταση
από τον Ισημερινό.
Το 1897 ο Brenner ανακοίνωσε την ανακάλυψη δύο νέων περιοχών στους δακτυλίους
του Κρόνου. Μία από αυτές διαχώριζε τους δακτυλίους Β και C, και την αποκάλεσε
"περιοχή Manora", καθώς την ανακάλυψε η γυναίκα του. Ο άλλος σχηματισμός,
ανάμεσα στις περιοχές Cassini και Encke, ονομάστηκε "περιοχή Brenner".
Κανένας από τους όρους αυτούς δεν επέζησε. Αλλά άλλοι παρατηρητές όπως οι William
Dawes, Angelo Secchi, και Francois Terby, είχαν πρωτύτερα παρατηρήσει ένα κενό
ανάμεσα σους δακτυλίους Β και C, και οι εικόνες του Voyager εμφανίζουν πράγματι
κάποια ύπαρξη δομής εκεί. Ομοίως, σε μία εικόνα του Κρόνου, του διαστημικού
τηλεσκοπίου Hubble, μπορεί να γίνει ορατή μία σκοτεινή γραμμή στον δακτύλιο
Α εκεί που κατέγραψε την "περιοχή Brenner".
Ο πλανήτης Ουρανός απέλαβε μόνον 25 ώρες της προσοχής του Brenner. Εν τούτοις
δήλωσε: "Υπήρξα ο πρώτος και μοναδικός, ο οποίος μπόρεσα να δω και να ακολουθήσω
σχηματισμούς στην επιφάνεια του και ως εκ τούτου να υπολογίσω την περίοδο περιστροφής
σε 8 1/4 ώρες." Εν τω μεταξύ ο Άγγλος παρατηρητής William Lassell είχε
παρατηρήσει σχηματισμούς από το 1852.
Αν και τα σχέδια του Brenner παρουσιάζουν φωτεινά νέφη στον Ουρανό, εξήγαγε
μία λανθασμένη περίοδο περιστροφής από αυτά. Είναι ενδιαφέρον το ότι το 1981
ο Stephen J. O’Meara ακολούθησε λαμπρά νέφη στον Ουρανό για αρκετούς μήνες με
το διαμέτρου 9 ιντσών (228,6mm) διοπτρικό τηλεσκόπιο του αστεροσκοπείου του
Harvard και υπολόγισε την περίοδο περιστροφής τους σε 16,2 ώρες. Αυτή η περίοδος
επιβεβαιώθηκε μετά από 5 χρόνια από το Voyager 2. Ίσως ο Brenner πράγματι είδε
φωτεινά νέφη αλλά επέλεξε την λανθασμένη ακολουθία για τον υπολογισμό της περιστροφής
του πλανήτη.
Όσο εντυπωσιακές και να είναι κάποιες από τις παρατηρήσεις του Brenner, τόσο
εξωφρενικές είναι άλλες - όπως η ανάλυση μεμονωμένων άστρων του Γαλαξία της
Ανδρομέδας την νύχτα της 24ης Αυγούστου του 1895, ή η μέτρηση της απόστασης
του δευτερεύοντος αστέρα (Sirius B) του διπλού συστήματος του αστέρα Σείριος
ενώ δεν ήταν εμφανής ούτε από τα πιο ισχυρά τηλεσκόπια.
Αυτές οι παρατηρήσεις έκαναν τους αστρονόμους να υποψιαστούν ότι όλες οι καταγραφές
του θα έπρεπε να είναι πλαστές. Από την άλλη, σχέδια του πλανήτη Κρόνου τα οποία
έγιναν από τους Wonaczek και Brenner και δημοσιεύτηκαν στο Astronomische Nachrichten
to 1898, προσδίδουν κάποιο βαθμό αξιοπιστίας στην οπτική ικανότητα του Brenner.
Αμφότερα είχαν γίνει την ίδια ημέρα και βασίστηκαν σε ανεξάρτητες εικόνες του
πλανήτη με το διοπτρικό τηλεσκόπιο του αστεροσκοπείου Manora. Η αναλογία των
σχεδίων αυτών είναι εντυπωσιακή.
Τα λάθη τα οποία τελικά εισέβαλλαν στην εργασία του Brenner πιθανά οφείλονται
σε μία υπερεκτίμηση του πιθανού. Όταν κάποιος αμφισβητούσε τις παρατηρήσεις
του πάντοτε αντιπαρέθετε τις εξαιρετικές συνθήκες υπό τις οποίες αυτές έγιναν.
Πίστευε ακόμη ότι τα προσοφθάλμια του ήταν μοναδικά. Ο Brenner πιθανά συχνά
"έβλεπε" ό,τι ανέμενε να δει.
Αλλά ο Brenner είχε μία σχεδόν παθολογική απληστία για φήμη και αναγνώριση,
η οποία τον οδήγησε στην γελοιοποίηση συναδέλφων του με μεγάλη επιρροή όταν
αυτοί τόλμησαν να αμφισβητήσουν κάποιες από τις καταγραφές του.
Σήμερα ο Brenner είναι σχεδόν ξεχασμένος. Μόνον ένας αρχαίος σεληνιακός κρατήρας
Νότια της περιοχής Mare Nectaris υπενθυμίζει αυτόν τον αινιγματικό παρατηρητή
του Losinj και την περασμένη δόξα του αστεροσκοπείου Manora. Οι πλανητικές παρατηρήσεις
του είχαν μία ανάλογη μοίρα. Ο Joseph Ashbrook στο εξαίρετο βιβλίο του 'Astronomical
Scrapbook' προσδιορίζει επιτυχημένα το πρόβλημα όταν λέει: "Αυτός ο παράξενος
άνθρωπος και τα επιτεύγματα του καθ' αυτά είναι δύσκολο να διαχωριστούν από
τους μύθους τους οποίους κατασκεύασε."
Ο Ashbrook τα έγραψε αυτά το 1978, όταν μόλις είχαμε αρχίσει να δρέπουμε τους
καρπούς της διαπλανητικής εξερεύνησης.
Αλλά αυτό που καθιστά, κατά την γνώμη του γράφοντος, τον Leo Brenner μία ιδιαίτερη, τραγική θα λέγαμε, φυσιογνωμία όπως επίσης απολύτως απαραίτητη την καθ' εαυτή κατανόηση των διαδικασιών που οδήγησαν έναν κατά τα άλλα ικανότατο και ακάματο παρατηρητή στην περιθωριοποίηση και την εξαφάνιση, είναι ότι κατάφερε να ενσαρκώσει με τον πιο κραυγαλέο τρόπο ό,τι ακριβώς θα έπρεπε να αποφεύγει κάθε παρατηρητής ή ερευνητής των κοσμικών φαινομένων. Είναι κάτι προς το οποίο οι ερασιτέχνες αστρονόμοι θεωρείται ότι γενικά είναι περισσότερο ευάλωτοι από τους ακαδημαϊκούς αστρονόμους, χωρίς αυτό το τελευταίο να είναι απόλυτο - καθώς οι δεύτεροι χειρίζονται τον ισχυρό εξοπλισμό της αυστηρής επιστημονικής μεθοδολογίας - και αναφέρομαι στην συναισθηματική, ή επί τη βάσει άλλων σκοπιμοτήτων, εμπλοκή του παρατηρητή με το παρατηρούμενο και την συνακόλουθη ερμηνεία του φαινομένου στο οποίο αυτό παραπέμπει.
Ας δούμε ένα παράδειγμα στην υπόθεση της αξιολόγησης των αναγγελιών του Σοβιετικού,
τότε, αστροφυσικού Nikolai A. Kozyref περί ενδείξεων Σεληνιακής ηφαιστειακής
δραστηριότητας, από τον τότε διευθυντή του αστεροσκοπείου του Yerkes, Gerard
Peter Kuiper (1905-73). Το υπόβαθρο της εποχής είναι τα τέλη της δεκαετίας του
50, περίπου η ψυχροπολεμική περίοδος στο απόγειο της. Ο Kuiper για ευνόητους
λόγους θεώρησε την αξιολόγηση προσωπική του υπόθεση, ποτέ όμως δεν ολίσθησε
σε δηλώσεις ή στάσεις απέναντι στον Kozyref προσωπικά και γενικότερα στο σύνολο
της εργασίας των Σοβιετικών επιστημόνων της εποχής, οι οποίες δεν δικαιώνονταν
από την αυστηρή χρήση της επιστημονικής μεθοδολογίας.
Οι καταγραφές της οπτικής παρατήρησης αλλά και η ερμηνεία των καταγραφών των
ψηφιακών εικόνων οφείλουν να γίνονται βάσει αυστηρής μεθοδολογίας και συνεχούς
αυτοκριτικής. Εδώ πολύ σημαντικό ρόλο παίζει η μακροχρόνια εκπαίδευση του παρατηρητή,
η αυστηρή μεθοδολογία και τέλος πολύ σημαντικό, το ποία είναι η πρωταρχική σκοπιμότητα,
η κινητήρια δύναμη πίσω από τις προσπάθειες του. Σε αυτό το σημείο βλέπουμε
έναν Leo Brenner αναμεμειγμένο με την πολιτική, έναν χώρο όπου πιθανά ο μελλοντικός
αστρονόμος ανδρώνεται μέσα στην 'ηθική' της επικράτησης των απόψεων με κάθε
μέσον και τις αλλεπάλληλες αντεκδικήσεις. Επίσης ας παρατηρήσουμε ότι ξεκινά
να παρατηρεί και να δημοσιεύει ξαφνικά και χωρίς την προτεραία εκπαίδευση μέσα
από την βάσανο της μακροχρόνιας μελέτης. Είναι ακόμη αληθινό ότι μεγάλο μέρος
των εσφαλμένων αντιλήψεων του δεν αποκλίνει από τις αντίστοιχες πολλών συγχρόνων
του. Εδώ, θα μπορούσε να αναφερθεί η πεποίθηση του όσον αφορά την ύπαρξη 'καναλιών'
στον πλανήτη Άρη, όπως και η περιστροφή της ανώτερης ατμόσφαιρας της Αφροδίτης
η οποία έπρεπε να αναμένει την ευφυή παρέμβαση ενός άλλου ερασιτέχνη αστρονόμου
του Charles Boyer (περίπου 60 χρόνια αργότερα) με τις εικόνες του στο υπεριώδες
για να αποκαλύψει τα μυστικά της.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα των συνεπειών της σχεδόν παθολογικής ανάγκης του για αναγνώριση αποτελεί ο υπολογισμός της περιστροφής του πλανήτη Ουρανού από τον ίδιο. Όπως είδαμε εκ των υστέρων, ο Stephen James O'Meara υπολόγισε την περιστροφή μετά από αρκετούς μήνες παρατηρήσεων με ένα τηλεσκόπιο κατά 2 ίντσες (50mm) μεγαλύτερο από αυτό του Brenner. Θα μπορούσε να έχει προηγηθεί ο Leo Brenner κατά 90 περίπου χρόνια; Σύμφωνα με τον γράφοντα η απάντηση είναι καταφατική, με μία και μόνη προϋπόθεση: Ο Leo Brenner θα άφηνε το περιθώριο στον εαυτό του να έχει τις απαιτούμενες επιβεβαιώσεις των σχηματισμών τους οποίους παρατηρούσε. Την επαλήθευση δηλαδή της παρατηρούμενης ακολουθίας βάσει της οποίας υπολόγισε την περιστροφή. Αμφιβάλλω για το εάν άφησε στον εαυτό του το περιθώριο να ακολουθήσει την μεθοδολογική αυστηρότητα που απαιτεί η συγκεκριμένη μελέτη υπό το κράτος της αγωνίας του για την ανακοίνωση ενός 'ηρωικού' αποτελέσματος. Είναι χαρακτηριστικό το ότι αφιέρωσε μόλις 25 ώρες δηλαδή εάν υπολογίσουμε ότι κατά μέσο όρο είχε το πολύ 300 ανέφελες ημέρες τον χρόνο, και βάσει της συνολικής παραγωγής του, θα πρέπει να μην αφιέρωσε στο συγκεκριμένο σχέδιο περισσότερες από 12-13 παρατηρήσεις των 2 ωρών εκάστη. Ένα άλλο στοιχείο είναι ότι η αναγνώριση νεφών στον πλανήτη Ουρανό, έστω και με ένα καλό διοπτρικό τηλεσκόπιο μεγάλου εστιακού λόγου αλλά διαμέτρου 7 ιντσών, είναι μία οριακή κατάσταση πόσο μάλλον η αναγνώριση και παρατήρηση της σωστής ακολουθίας. Βέβαια είναι όχι εντελώς ανάξιο προσοχής το ότι η τιμή της περιόδου περιστροφής που εξήγαγε από τις παρατηρήσεις του είναι με πολύ μεγάλη προσέγγιση η μισή αυτής του O'Meara η οποία επιβεβαιώθηκε από τις παρατηρήσεις του Voyager II. Η εκτίμηση του Brenner ίσως αποτελεί σύμπτωση.
Επιπροσθέτως είναι αλήθεια ότι οι πιο κρίσιμες καταγραφές στην οπτική παρατήρηση
συντελούνται στο όριο της οπτικής αντίληψης ενώ η ερμηνεία εικόνων συντελείται
σε περιοχές όπου το σήμα και ο θόρυβος δύσκολα διαχωρίζονται. Ακριβώς σε εκείνο
το σημείο είναι που ο πρωταρχικός σκοπός καθίσταται καθοριστικός παράγων. Δυστυχώς
σε πολλές ανάλογες περιπτώσεις ο Brenner κατέφευγε στα προσδοκώμενα συμπεράσματα
προσπαθώντας να επιβάλει στην παγκόσμια αστρονομική κοινότητα μία εικόνα για
τον εαυτό του η οποία κάθε άλλο παρέπεμπε σε κάποιον μελετητή, αλλά μάλλον σε
κάποιον που χρησιμοποιούσε την αστρονομία σαν κοινή πρόφαση και αρένα 'πολιτικής'
καταξίωσης και φήμης.
Ο Brenner δεν απέφευγε να γελοιοποιεί οποιονδήποτε του ασκούσε κριτική, και
σε αυτό συμπεριλάμβανε τέτοιους συγχρόνους του όπως τους: Lowell, Αντωνιάδη,
N. von Konkoly, και Camille Flammarion. Όταν οι αστρονομικές επιθεωρήσεις της
εποχής σταμάτησαν να δημοσιεύουν τις παρατηρήσεις του, εξέδωσε το δικό του μηνιαίο
αστρονομικό περιοδικό το --- Astronomische Rundschau (Αστρονομική ανασκόπηση)
--- το 1889.
Κάθε τεύχος ξεκινούσε με μία αναφορά σχετικά με τις παρατηρήσεις της Σελήνης
και των πλανητών στο αστεροσκοπείο Manora, την οποία ακολουθούσαν νέα από διάφορες
ανακαλύψεις, μία ενότητα για αρχαρίους, και βιογραφίες. Πάντοτε κατέληγε με
απαντήσεις σε γράμματα αναγνωστών.
Αυτή η τελευταία παράγραφος εξυπηρετούσε δύο σκοπούς: το να παρέχει στους
ερασιτέχνες αστρονόμους περαιτέρω πληροφορίες σε κάποιο θέμα και το να προσβάλει
τους ανεπιθύμητους συναδέλφους.
Ο Lowell ήταν ο κύριος στόχος για τις επιθέσεις του Brenner. Στην δεύτερη ενότητα
του Rundschau, o Brenner έκανε δυσμενή σχόλια σε 21 σελίδες για τις παρατηρήσεις
του Lowell που αφορούσαν τον πλανήτη Άρη.
Στην τρίτη ενότητα ο Brenner επίσης ασκούσε κριτική στις παρατηρήσεις του Lowell
για τον πλανήτη Ερμή αν και περιόρισε τα σχόλια του σε μόλις 4 σελίδες. Το άρθρο
έκλεινε με ένα σαρκαστικό σχόλιο σχετικά με τα σχίσματα τα οποία πίστευε ο Lowell
ότι έβλεπε σε αυτόν τον πλανήτη: "Το μόνο που ευχόμαστε είναι ότι ο Κος
Lowell, μαζί με τα μεγάλα τηλεσκόπια του, δεν θα πέσει σε αυτές τις φαρδιές
και φυσικά εξ' ίσου βαθιές χαραμάδες."
Οι συνάδελφοι του Brenner, απηύδησαν από τις επιθέσεις του και ως εκ τούτου
κατέστρεψαν την φήμη του παγκοσμίως.
Χαρακτηριστική εικόνα του κλίματος που είχε δημιουργήσει ο ίδιος ο Brenner όπως
επίσης της 'εκτίμησης' την οποία απολάμβανε, αποτελεί μία αναφορά από την προσωπική
αλληλογραφία του Ευγένιου Αντωνιάδη προς τον R. L. Waterfield (τότε διευθύνοντα
του τομέα του Άρη της British Astronomical Association) το 1935. Σε μία επιστολή
ο Αντωνιάδης αναφέρει μεταξύ άλλων: "...Έχω μία κάρτα σταλμένη από τον
Cerulli σ' εμένα, η οποία δείχνει δύο γάιδαρους. Κάτω από τον έναν, ο Cerulli
έγραφε: "Lowell" κάτω από τον άλλον: "Brenner". Καλό!"
Ο Brenner ανταπέδωσε εκδίδοντας επιστολές διασήμων αστρονόμων οι οποίοι αξιολογούσαν
τις εργασίες του. Πολλές θα μπορούσε να ήταν αυθεντικές, αλλά η επιστολή του
διευθυντή του αστεροσκοπείου του Lick, James Keeler, είναι σύμφωνα με τον Herman
Haupt του ινστιτούτου Αστρονομίας στο Graz, Αυστρία, αναμφισβήτητα απάτη.
Κανένα αντίγραφο αυτής της υποτιθέμενης επιστολής δεν υπάρχει στα αρχεία Mary
Lea Shane του αστεροσκοπείου Lick. Επιπροσθέτως, δεν είναι γραμμένη σύμφωνα
με το στυλ του Keeler. Ο Keeler δεν θα μπορούσε να διαμαρτυρηθεί για απάτη καθώς
είχε πεθάνει 5 μήνες πριν από την δημοσίευση της. Ακολουθεί ένα μέρος της επιστολής:
"Αγαπητέ μου κύριε...Όσον αφορά την εξαίρετη εργασία σας είναι απλά εκπληκτική!
Οι λέξεις αποτυγχάνουν στο να εκφράσουν τον θαυμασμό τον οποίον αισθάνομαι γι'
αυτήν, υπεράνω όλων όσον αφορά τα υπέροχα σχέδια σας των πλανητών και οι χάρτες,
τα οποία ξεπερνούν κάθε τι ανάλογο το οποίο έχει εκδοθεί!... Δεν ξέρουμε τι
να θαυμάσουμε περισσότερο: την μεγάλη σας ικανότητα και φιλεργία στην παρατήρηση
πλανητών, το υπέροχο τηλεσκόπιο σας, τον καθαρό ουρανό και την σταθερότητα της
ατμόσφαιρας σας ή την αξιοθαύμαστη οπτική σας αντίληψη!...
Σίγουρα κάποια από τα μεγάλα μας αστεροσκοπεία θα ήταν πολύ ικανοποιημένα από
τις ικανότητες σας ως παρατηρητή. Θα το θεωρήσουμε πάντοτε ως τιμή το να σας
εξασφαλίσουμε στην Αμερική την υψηλή θέση που τόσο πολύ σας αξίζει. ...
Παρακαλώ, μείνατε πεπεισμένος ότι το ένα και μοναδικό πράγμα για το οποίο πάντοτε
θα ανυπομονώ περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο, θα είναι η έκδοση των αξιοθαύμαστων
παρατηρήσεων σας και σχεδίων, πάντοτε τόσο ενδιαφέρουσες και πολύτιμες. Είμαι,
αγαπητέ μου Κύριε, μετά απέραντου σεβασμού δικός σας. James E. Keeler."
Τέτοιες μάταιες απόπειρες δεν μπόρεσαν να αναπληρώσουν την απώλεια των αναγνωστών η οποία προκλήθηκε από τις βεντέτες του Brenner. Το Astronomische Rundschau έκλεισε το 1909, την ίδια χρονιά εγκατέλειψε το αστεροσκοπείο Manora, άφησε την γυναίκα του, και επέστρεψε στην πολιτική. Το έτος του θανάτου του είναι άγνωστο. Ο φίλος του Philipp Fauth το τοποθετούσε στα 1928, αλλά αυτό είναι κάπως αμφισβητήσιμο. Ο Ιστορικός Michael Heim πιστεύει ότι ο Brenner πέθανε το 1936.
Αναφορές.